۱۳۸۶ اسفند ۱۴, سه‌شنبه

بهار


پرنده ها، فقط پرنده ها به من امید می دهند
که من هنوز زنده ام
و مثل هر درخت دیگری پر از پرنده ام
از این بهار تازه ای که می رسد
نصیب من چه می شود!؟
تنی پر از جوانه های سبز؟
و یا دلی پر از بهانه های سبز؟
به آسمان نگاه می کنم
که مثل من از انتظار خسته است
منم همان مترسکی که روی بازی بهار شرط بسته است!
(پروانه پارسا)

۱ نظر:

ناشناس گفت...

سلام وبلاگ بسیار جالبی داری همرام با قلم شیوا روونی
خیلی خوشحال می شم با همدیگه تبادل لینک داشته باشیم..